KUYUYA TANIK

Ücra bir karanlığın raksından arda kalan gölge lekesi

Hiç olmayacak bir devrimden bahsetmek kadar kararlı

Durulan sulardan birden çıkagelen Marla’nın sesi

Yine o saksı bitkisi ve işkence antolojisi kadar sabırlı

Ruhuma öykünmüş olmalı Şebinkarahisar’ın yolları

Kestirme bir yol arıyor soğuktan çatlamış dudaklarım

Fütursuz bir köy kahvesindeki dinmez ciğer ağrılarım

Yaratıcı mükemmel resmetmiş Karadeniz’deki tabloları

Olup bitenin dinginliğinde sarmalanan bir mide bulantısı

Anımsattı bana palazlanan eve dönme isteğimi

Uyandığımda, bir otel odası ve üzerimde yalnızca Marla’nın gidişi

Unutamam bir park var ki dünyadaki tüm parkların yarısı

Herhangi bir yazın sonu gibi gelir bu fayrap sancı

Balkonda sigara içişiniz gelir aklına, ölümün o güzel rahvanlığında

Sen, ömrümde acıtılan tek yanlış kamera açısı

Şehrin uykusunu bölen, hayatın ilahi kayganlığında

Ali Özmen.