ANKA’NIN YANIŞI

Şimdi çıkıyorum konturpiye aklımdan
Yol gidiyorum akşam oluyor
Akşam oluyor ben hala yol gidiyorum
Yol senin kıvrımlarında, yol beni büklüm büklüm
Yol sen olmanın sağanağında
Uyan titanyum
Ya da daha havalı ekseri başka bir element
Nagazaki uyan!


Kahvaltı etmenin hükmü zamana direniyor tebessüm söyleminde
Ben çok daha gaddar
Ben çok daha sevgili
Vaktin sigarasızlık zemheri
Çocukluk bitti!

Gerilen kaç poligon daha var?
Olmanın mastürbasyonunda
Ah kodes ağlıyor, yapamadıklarımda
Bir şair olmanın verdiği şirk
İlk kez ölmenin kıvamında
Affet!
Sense şiir olmanın sonsuzluğunda
Affet!




Son hür kuşmuş gibi edalanan
Ahuların, bizatihi karışmak istedikleri suçları örten
Adamlara binaen saçlarını kestirmediği
Bir cenneti kim ne yapsın?

Dolunay, dolunay
Saklanmasana!
İgor’u ağlatacak kadar ne yaptın?
Tıynetinden gelen öksüzlüğü ve öksüzlüğünden çıkardığı
Bir harf vardı.
Namluyu sürdüm, toprak kurak
Dönen aklım revolver
Bana ellerini ver
Bana ellerini ver
Hayat belki de her şey bitince güzel
Bana ellerinden bir mevsim yarat
Simya ilminden düşen bir âşık kalsın saçlarının kırıklarında
Ve bakır daha iyi iletsin
Aklımla kalbimin sende ölümsüzleştiğini!

-Günah budur!

Ali Özmen.