NİYETSİZCE AĞLADIĞINDA

İçimde devrilecek, devredilebilecek bir heykel

Bu devrimler Tarık Ali’yi haklı çıkarıyorsa eğer

Nietzsche ağladığında da senin yanında olmalıydım

Bunlar ki ağır saatler fiziksel devinimler

Babam ağladığımı görmesin diyeymiş perdeler

Sigaradan sararması beni ele verir mi dersin?

Kollarım kan revan, kollarım ben seni beklerken

Ne geceye uymak ayıp ne de sana bakmak gelirken

İçimdeki kanı ve her anı kuşkusuz kaybediyorum

Üstelik ben kimyasal olarak sena da kalbediyorum

Anlamıyorsun, gidiyorsun madem kollarım diyorum

Kollarım seni hiç affetmeyecekler!

Muhalifler artık bekleyemezmiş Seattle’da sönen meşaleyi

Bunlar, beni üzen her şey gibi senin uykunu getiriyor

Beni sana getirmeyen bir otobüsün tekerine işiyorum

Büyük bir meleğin kanadına ilişip oraya senin adını işliyorum

Orospu bir acının ortasında sana yazılan bir kitabı dişliyorum

Evet, geciktin!