24 Temmuz 2015 Cuma

GARDAKİ SON ÜÇ SİGARA





Üç sigaram kaldı gecenin ortasında;
Katolikler uyanın!
Ruhum kilisenin bahçesinde ve ben daim
Müslümanlıktan bahsettim.
Ateşi hortluyorken kaç kişi şiir yazabilir?
Viyana ne demek Bağdat ne demek
El yordamıyla anlamak için bir sigara daha yaktım.
Ağlamak bizi tanrısallaştıran bir acziyet ki
Şirk ne kadar da inmiş sokaklara!
Bir insan olduğum için ilk defa korkuyorum
Kaç maymun, maymun olduğu için korkmuştur
Günün birinde?
Sorular beni hep aynı çıkmaza çıkarsa da babam,
Benim babam, adam.
Ama nedense onun aklında ben hiç adam olamam


Ninova’dan bahsettim bir gün
Ellerim kana kana içiyordum yine sigara
Üstelik bu son sigara,
Baba beni uyarsana
Ciğerlerim Allah rengine kavuşmadan
Biraz daha içme diye bağır bana baba
Sen de üzülüyorsun bende
Neden ayrı ayrı üzülüyoruz?



Artık kimse bir tiren düşlemiyor ki
Kondüktör çocuk aklıma sığmasın!
Biletsiz binilecek tirenler kadar cesur olamadık,
Kalkıp gidelim usulca.
Ellerimi saksılara gömmek istediğim çağı kapattı hüzün
Eksik kalır mı?
Başka bir çağı başlattı hüzün.
Kime nasıl anlatayım çaresizliğimin kıvamını?
İsyan etsem olmuyor,
Kalbime saplanan bir ok kadar sahisin
Etmesem o oku çıkartmak kadar imkânsız yaşamak
Benim küçük aklımda
Şimdi nasıl ağlasın ilmine budanmamış bir nefes
Ve her insan bir nebze peygamberse eğer
Ve bundan haberleri yoksa
Bu mavi gecenin atardamarlarımda işi ne?

“Nereye bu, bileti önceden dağıtılan yolculuk? Aklım sussun şimdi sen söyle.”

Ali Özmen.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder