Üç sigaram kaldı gecenin
ortasında;
Katolikler uyanın!
Ruhum kilisenin
bahçesinde ve ben daim
Müslümanlıktan bahsettim.
Ateşi hortluyorken kaç
kişi şiir yazabilir?
Viyana ne demek Bağdat ne
demek
El yordamıyla anlamak
için bir sigara daha yaktım.
Ağlamak bizi
tanrısallaştıran bir acziyet ki
Şirk ne kadar da inmiş
sokaklara!
Bir insan olduğum için
ilk defa korkuyorum
Kaç maymun, maymun olduğu
için korkmuştur
Günün birinde?
Sorular beni hep aynı
çıkmaza çıkarsa da babam,
Benim babam, adam.
Ama nedense onun aklında
ben hiç adam olamam
Ninova’dan bahsettim bir
gün
Ellerim kana kana
içiyordum yine sigara
Üstelik bu son sigara,
Baba beni uyarsana
Ciğerlerim Allah rengine
kavuşmadan
Biraz daha içme diye
bağır bana baba
Sen de üzülüyorsun bende
Neden ayrı ayrı
üzülüyoruz?
Artık kimse bir tiren
düşlemiyor ki
Kondüktör çocuk aklıma
sığmasın!
Biletsiz binilecek tirenler
kadar cesur olamadık,
Kalkıp gidelim usulca.
Ellerimi saksılara gömmek
istediğim çağı kapattı hüzün
Eksik kalır mı?
Başka bir çağı başlattı
hüzün.
Kime nasıl anlatayım
çaresizliğimin kıvamını?
İsyan etsem olmuyor,
Kalbime saplanan bir ok
kadar sahisin
Etmesem o oku çıkartmak
kadar imkânsız yaşamak
Benim küçük aklımda
Şimdi nasıl ağlasın
ilmine budanmamış bir nefes
Ve her insan bir nebze
peygamberse eğer
Ve bundan haberleri yoksa
Bu mavi gecenin
atardamarlarımda işi ne?
“Nereye bu, bileti önceden
dağıtılan yolculuk? Aklım sussun şimdi sen söyle.”
Ali Özmen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder