ÇETREFİL

Medet;

Cephelerde artık kalmadı sureti

Neyin savaşını veriyorsa derhal soyunanlar

Aslında onun giyimli kuşamlı düşmanı

İnandırdılar bizi, bizler inandık

Elbet var bu zehre ortak bir yanımız

Kasırgalar, boynumda kopan tufan

Anlatacağım diye bu cendereyi

Aklımın debisinde boğuldum

Hayatım şimdi yüzde yirmi beş daha ucuz

Bir kampanya var

Sahnede uçuşan tüyler

Sürekli ünleyen kedim
Kampanya!

Zorla buraya getirilmiş olmamın
Hayat denilen döşeğin

Ancak kalmadı artık

Boylu boyunca uzanan cümleler

Neresinden tutarsan tut elim değil

Ya Rab!

İçimizde kopan bu tufana yer yok mu?

Zamanından bir ferahlık
Bir an, bir soluklanma
Ağzında zeytin dalıyla bir kuş yok mu?

Bu döngünün eğimi

Bir duruşma salonunun küheylan vahşeti

Buraya gelişimin bir sebebi vardır

Elde tebeşir, yanakta tebessüm

Bir sebebi vardır çocukların ölümünün

Var mıdır?

Varsa eğer bu çok yalın bir anlatımla

Kan kusarken konuşulmalı

Akla gelmez bir piyano çalınmalı

Tüm anlatının sonunda
Varsa da, var denmemeli

Elde tutmaya benzemez bu bir gönül meselesini

Yahut kaçıp kurtulmakla durmaz haykırış

Avutulmuş olmak ortak noktasıdır hepimizin

Avunmuş olmak değil

Çünkü elde tutulmaz akış

Zaman ve su parmaklar arasından giderken

Buraya gelişimin elbet bir sebebi vardır;

Yerimi yadırgadım, yola inandım
Aman vermez şehirler ve şiirler
Medet.

Ali Özmen.

BULUT DİRGENİ

Çamurlu yolları bilenlere;
Bu kıskanış sizden alınmaz
Yağmur bulutların tohumu
Ekilmez alnımda çağa değen rüzgar
Bir şiir ki evlattır
Her şair babadır biraz
Babalar evlatlarıyla kucaklaşamaz
Henüz plastik yokken böyleydi
Toprak günü, çeyiz kavağı ve saban
Akla gelmez çaresiz kıvranan o zaman
Buraya kadar her şey tamam
İstemem, eksik olsun-
Peşinde ardın sıra kadim hikayeler atlatmaya
Razı oldum
Razı oldum evimi arkamda bırakmaya
Bahçesinde zeytin ve nar ağaçları
Avlusunda tek bir ceviz
Salıncak kurardık bayramlara
De ki; aksim yer ve gök arasında
Bir sandal küreksiz
Aksi gibi aksiyim üstelik kimsesiz

Elimde kalan;
Kışın içtiğim sigaranın akşamüstleri
Biraz daha biriktirsem
Belki yanağında busenin izleri
Dedikodu gibi dağıldı dağın yamacı
Şimdi ne yapmak gerekse sen söyle
Vakit yok el yordamıyla bulmaya
Kalan vaktini bir ömrün anlamaya
İzledi uzaktan olan biteni
Göğün ilk yıldızlarıydı kuşatan
Yürüdü şehirler yıldıran istikamette
Keşke bir şair o gemiden inse
Anlatsa çamurlu yolların revanlarını
Yazık ki tükendi diye anılan
Dünya'ya mültecidir Ademoğlu
Bu kıskanış sizden alınmaz.




Ali Özmen.