NE O, NEON!

  

Neon gazlarını eskiten bir ara sokak vardı
Üstelik ben de sikliyordum insanları, Beckett geç kalmıştı
Soğuk ne kadar özlenirse o kadar yazdım olanları aklıma
Sonranın tiksinti verdiği bir ana eğilip ama koydum
-Ama.
İnanmazsın bir zaman;
Kudüslen bir bildim sevdayı delindi böğrüm
Kuş kanattı, kanatlandıkça sonradan irkildim
Yakarca sen hiç otobüs bekledin mi ömründe?
Kristal sana ne anlatır yağmurlu bir günde?
-Ben çok bekledim.
 
Yılkı nüktedan bir dirayetle bozkıra geçen
Alargada pas tutan bir söylemdin âh ki sen
Herkesin bildiği kimsenin kutsal bir kitapta aramadığı
Eksik bir evrak gibi saplandım vakte ve sana
Durmadan davrandım, tutukluk yaptı yol
Paraşütsüz atlayınca, kaldırımdan inmek kolay geliyor
 
Uyan İgor, seni anlamaya geldim
Bahçende ne garip isimde köpekler var
Sakın sen anlatıp durma
Olanları kafaya takmayacak kadar sarhoş ol
Bazen bir fotoğrafın yokluğu dahi aynadan taşıyor
 
Bense kaybettim,
Yoldan çıkmanın saksı tavırlarıyla,
Tutkal gibi elde edilmenin karmaşıklığı
Hudut, aklımda bir tebessüm ve seyrek
Kafam allak bullak;
Bir tufanın gururu kırılmış göçmen kuşların geç kalışında
Aynı anda gagalarında zeytin dalı ve bir diğer uçta
Kırk şilin için iç geçirmiş bir dilek çeşmesinde kurna
Ne yapmalı da güldürsün yüzümüzü hasat, kalktığında?
Beklemeli mi Endülüslü tüccarı?
Çırpındıkça içine çeken; hayat sanki bataklık, insan kılığında
Endülüs’ten kalkıp gelen kim varsa başka diyara
Sofrayı toplasın, artık yeter
Neon gazlarını eskiten bir ara sokak vardı
Duvarda asılı olan yeşil
Yağmur altında parlayan ’Çıkış’ yazısının
Hayatıma muhakkak bir mesajı vardı.
 
 
Ali Özmen.

2015 yılında yazdığım bir şiirdir, revize edilmiştir.

KHARON DERGİ 2. SAYI'DA YAYIMLANMIŞTIR.