22 Aralık 2012 Cumartesi

EYVEDA



Zemheri bakışlarında daha hızlı atan kalbimin bir parçasını alıp gitmenden sonra sonu gelen hurafelerin yazıldığı bir not olarak yere düşüyordu gözlerimin önüne;

“Elveda”


-Çok

Bu medcezir ömrümün kıyısından atlayacak çocuklara çok. Ve yokluğuna rağmen bir şükür beliriyor dudaklarımda. Yokluğuna denk düşecek kadar uzatmadım hiç birini. Ve içlerinden sadece birine anlattım sana olan hislerimi. Şimdi susuyorum;

en az bir Çanakkale gibi…



Ali Özmen.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder