22 Aralık 2012 Cumartesi

Parizyen Dudaklar




Gökyüzü, inançları sığdırmak için çok dar
Yeryüzü intihar dolu ve soluk
En sadık kötü gün dostudur yalnızlık
Kelimelere değil belki ama anlamlara yazık

Ben bir karşılığım
Yanaklarıma düşerken ayetler
Hiç doğmayacak bir peygamber
Islanır, yeryüzüne düşerken

Sorumlusu sen olursun kapanmasının
Gidiyorken, şehrin tüm sokak lambalarının
Şimdi herkes gibi ölmek vaktidir*
Ayrılmamak için senden
Ne vakit senden ayrı düşünsem
Cennet olur, cehennem

Bir sigarayla yarışmak
Hayatıma ne kazandırır bilemem
Ama çaresizim, korkuyorum geceden
Canıma tak ettim, yüklendiğim sıfatlar
İnsan olmaktan öteye geçemedim belki
Ben yine dayanamayıp canımı sana hediye etmek istedim
Köşesine iliştirip ruhumu

Belki yüz bulurum bu gece
Tüm kelimeleri yakarım gizlice dudaklarımda
Sessizliğe aldırmayıp
Ayrılığın parizyen dudaklarına iliştiririm son busemi
Utanmam vallahi

Nefesine, nefsimi adarım
Bu geceler Allahsız
Ne olur bitmeden bu sessizlik,
Bu sigara da bitmesin
Sonra karanlık çok kararsız

İçine girmek, utanmadan
Bir gecenin, son sigarayı söndürmeye benzer
Bu kelimeler de biter elbet
Bak işte oradayız…


Ne önemi var senden önce herhangi dört harfin?
Şimdi ruhumun tahliyesine hazırlanıyorum
Yazmak, bir ayet kadar olamasa da yazmak
Onun sevdiği kadar varmış
Ama benim seni sevdiğim kadar yazmak
Biraz anlamsızlaştırıyor sonsuzluğa sevgimi

İyi geceler sevgilim,
Ben yine utanmadan sana bir şiir yazdım.
Çok sevdiğim bir dostum gibi
Belki sen de yakarsın…

Ali Özmen.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder