Sana Yazılan Saatler*

Ben;

Adını taç yapmış bir çiçekten kopardım seni

Üstelik tüm yaprakları tutarsız hüzünlere

Geç saatlere ve herhangi bir aşktan uzak

Soyka kelimesinin anlamını bilmeyenlere adanmış

Senden;

Gidiyor olmanın buğusunu gözlerimden sildim

Kafamın içindeki tüm kadınları sildiğim gibi

Ansızın odamın içinde beliren bir şiir gibi

Çekindim seni üzmekten,

Adını hep baş harfim bildim

Bilmediğim şehirlerin ayazına direndim

Kayboldum;

Mesela bir gün Eskişehir otogarında unutuldum

Çok sevdiğim bir film tarafından

Ankara Gar’ının o puslu havasını Sincan’da anladım

Çok geçti;

Belki mevsimlerdir tahayyülünü eksik kurduğum

Kurmakla meşhur olduğum terk edişleri

Bir tek sende unuttuğum gerçeğini sıyırdım dilimden

Tenim diyemiyorum çok eksildi o gece

Gizlice çıkıp gittiğim şehirlerden utandım

Belki de aynı şeyleri yaşattığım kaç beden vardı?

Gece bile bitmişti;

Adını koyamıyorum artık hiçbir karakterimin

Öncesinde sen üzülme, kıskanma diye

Şimdi ise her saniye aklıma pusu kuran

Gözlerine, bir çift söz

Boğazımdan bilincime, düğümleniyor diye

Penceremin buğusundan;

Bir kış ıslanıyordu, eskiden tıpkı gözlerim

Ben verdiğim sözleri tutmakla,

Terörün kol gezdiği topraklara

Bir umut gibi yeşerdim aynada

Sen yine kalbimin meydanında

Sinsice infilak ettin

Gözlerine yakın;

Herhangi bir kaldırım kadar

Bekledim gelip sökmelerini

Bedenimden seni

Beni bedenimden ayıran;

Sahnenin ortasından atlayacaktım

Düşecek gibi oldum, eğer düşseydim

Bunu bir daha asla yapmayacaktım

Obsesif bir kadının küfür ettiği o an

Bastığı çizgiler kadar

Manik haline gelen kayboluşları

Kuruyan gözyaşları

Sanki sözlerindi;

Saatin bu kadar geç olmasına sebep

Arka sıralarda bekliyordum ben hep

Bir kuyruğun anlamını ikiye bölen

Ardı sıra bir plasebo etkisinin

Hep bekleyeceğim yalanından ziyade

Kalbimin bir odası artık hep senin.

Ali Özmen.

Ben, senden kayboldum

Çok geçti, gece bile bitmişti

Penceremin buğusundan

Gözlerine yakın

Beni bedenimden ayıran

Sanki sözlerindi.