ÇETREFİL

Medet;

Cephelerde artık kalmadı sureti

Neyin savaşını veriyorsa derhal soyunanlar

Aslında onun giyimli kuşamlı düşmanı

İnandırdılar bizi, bizler inandık

Elbet var bu zehre ortak bir yanımız

Kasırgalar, boynumda kopan tufan

Anlatacağım diye bu cendereyi

Aklımın debisinde boğuldum

Hayatım şimdi yüzde yirmi beş daha ucuz

Bir kampanya var

Sahnede uçuşan tüyler

Sürekli ünleyen kedim
Kampanya!

Zorla buraya getirilmiş olmamın
Hayat denilen döşeğin

Ancak kalmadı artık

Boylu boyunca uzanan cümleler

Neresinden tutarsan tut elim değil

Ya Rab!

İçimizde kopan bu tufana yer yok mu?

Zamanından bir ferahlık
Bir an, bir soluklanma
Ağzında zeytin dalıyla bir kuş yok mu?

Bu döngünün eğimi

Bir duruşma salonunun küheylan vahşeti

Buraya gelişimin bir sebebi vardır

Elde tebeşir, yanakta tebessüm

Bir sebebi vardır çocukların ölümünün

Var mıdır?

Varsa eğer bu çok yalın bir anlatımla

Kan kusarken konuşulmalı

Akla gelmez bir piyano çalınmalı

Tüm anlatının sonunda
Varsa da, var denmemeli

Elde tutmaya benzemez bu bir gönül meselesini

Yahut kaçıp kurtulmakla durmaz haykırış

Avutulmuş olmak ortak noktasıdır hepimizin

Avunmuş olmak değil

Çünkü elde tutulmaz akış

Zaman ve su parmaklar arasından giderken

Buraya gelişimin elbet bir sebebi vardır;

Yerimi yadırgadım, yola inandım
Aman vermez şehirler ve şiirler
Medet.

Ali Özmen.